Bernagie - Borago officinalis:) flora Nederland
Bernagie, Borago officinalis, herken je tijdens de bloei aan de stervormige tamelijk grote bloemen van ruim 2 cm in doorsnede. De bloemen, meestal blauw van kleur, staan een beetje naar opzij gebogen aan de met stevige haren bezette planten. Bovenin de plant zitten de langwerpige bladeren verspreid, terwijl onder in de plant eivormige gesteelde bladeren staan. De bloemen lijken wel wat op die van sommige plantensoorten uit de Nachtschadefamilie.
Bernagie, Borago officinalis L., uit de Ruwbladigenfamilie of Boraginaceae, is de naamgever van de wetenschappelijke naam van de familie. De eenjarige soort wordt vooral als kruid gekweekt, maar verwildert uit tuinen. Omdat de jonge spruiten naar komkommer smaken, wordt de plant in het volksgebruik ook wel Komkommerkruid genoemd, maar dit beschouwen we als een triviale naam, net trouwens als de wel eens gebruikte naam Borage.
Na de kieming van het zaad van de eenjarige plant ontwikkelt zich ondergronds een penwortel en bovengronds ontstaat een stevige stengel. Deze is net als de andere plantendelen met uitzondering van de kroonbladen bezet met stijve haren. De plant groeit wat bossig uit. De onderste bladeren aan de stengel zijn eirond en de bladschijf is versmald in de bladsteel. Naar boven toe in de plant zitten de smallere, langwerpige bladeren zonder steel verspreid aan de stengels.
De forse planten ontwikkelen bloeiwijzen, die de vorm van een schicht hebben. De bloemen staan na het uitrollen van de schicht zig-zag-gewijze boven elkaar met onder de bloemen meestal een schutblad. Doordat de dikke bloemstelen krommen staan de bloemen, die wel wat op een ster lijken, naar opzij gekeerd. De tamelijk grote bloemen ongeveer 2 cm of iets meer in doorsnede hebben een vergroeide kelk, waarvan de smalle kelkslippen tussen de kroonbladen zichtbaar zijn. De vergroeide kroonbladen hebben een korte kroonbuis. De kleur van de kroonbladen is blauw soms wit. De vijf meeldraden staan op de korte kroonbuis ingeplant en de tegen elkaar aangedrukte helmknoppen steken naar voren als een soort snavel. ook zie je witte kroonschubben. Door deze vorm lijken de bloemen wel wat op die van soorten uit de familie van de Nachtschade-achtigen. Bijen en hommels die de bloemen bezoeken vanwege hun rijke nectarafgifte moeten twee meeldraden opzij duwen om bij de nectar op de bloembodem te kunnen komen. Daarbij wordt pollen op bun haren afgezet en bij een bezoek aan een volgende bloem wordt dit stuifmeel door de stempels afgeveegd en kan bevruchting plaatsvinden. Na bevruchting groeit het vruchtbeginsel uit tot een vierdelige splitvrucht.
ElisahInWonderland @VinKonings Speelde jij niet zoveel buiten als kind?
Ik was heel graag buiten, in ieder seizoen.
Heerlijk die verschillende seizoenen.
Sterrenlicht @VinKonings Ik weet dat jij onzin uitkraamt inmiddels. Maar ik zeg je wel nu het hier zo warm geworden is is begin ik te geloven dat ik beter naar Zwitserland etc. had moeten verhuizen Die warmte maakt dat ik geen lucht krijg, maar dat weet je inmiddels wel. je hebt minder energie. Mijn pa is er aan overleden. Roeien is ook leuk dat weet ik. Maar goed ieder zijn ding. De winters in Nederland zijn tegenwoordig vochtig en niet echt winters meer te noemen. Grappig dat jij zo goed kon wegkomen op je doorlopers.
ElisahInWonderland @VinKonings Soms even het hoofd proberen uit te schakelen en genieten van de kleine lichtpuntjes die er ook zeker nog zijn.
ElisahInWonderland @VinKonings Gelukkig niet tijdens het eten. Dat zou toch zonde zijn van je kookkunsten.
De vuisthamer zou ik dan weer voor de kunstkop gebruiken. Dan kun je daarna naar echte "licht"puntjes kijken.
Zelfs al is het maar online. Als dat je blij maakt, dan is het beter dan niets.
ElisahInWonderland @VinKonings Ach, Vin. Dat hoeft ook helemaal niet. Zeker niet zo in het openbaar hier onder een post.
Leuke opmerkingen en grapjes zijn zeker lichtpuntje. Niet alleen voor jezelf 😊